Yanıtla: Merhaba

[Anonim]

Anladığım kadarıyla şu an bu başlığı takip eden dört kişi var. Umarım zamanla artar sayımız. 🙂

Benim kendimi böylesine kabullenişimin nedeni sanırım çocukluktan itibaren farklı olduğumu bilmekti. Her zaman “ben evlenmeyeceğim.” derdim. Gerçi küçükken böyle şeyler dediğinizde insanlar istisnasız “ben de küçükken öyle derdim. Hele bir büyü de göreyim seni.” şeklinde tepki verirlerdi. Fakat aradan geçen zaman benim görüşümde hiçbir şey değiştirmedi. Aynı şeyi demeye devam ediyorum. Tabii aynı tepkileri veren insanlar bitmiş değil. Yaşça benden büyük kişiler söylediklerimin hala çok genç olmamdan kaynaklandığını düşünüyorlar. Çünkü daha 19’umu doldurmadım. Ve buradaki çoğu kişiden de daha gencim muhtemelen.

Birkaç yıl önce beni tanımlayan bu terimle karşılaştım. Akabinde araştırıp yalnız olmadığımı anladım. Bir insanın yalnız olmadığını bilmesi güzel bir duygu. Ayrıca birine bir şeyi açıklarken bu tarz terimler işi çok fazla kolaylaştırıyor. Birine ben böyle böyle hissediyorum demektense açıklamaya “ben aseksüelim” diye başlamak, karşınızdakinin sizin yalnız olmadığınızı anlamanızı da sağlıyor.

Asterion,

Evet çoğu zaman kendimle barışık bir insanım. Ve ait olduğum bu kimliğin beni özel kıldığı düşüncesindeyim. Ya da bilemiyorum belki de özel olduğumu düşünmek hoşuma gidiyor. Çünkü hayatımın hiçbir anında sıradan olmak istemedim. Zaten aseksüel oluşumun dışındaki diğer özelliklerim de beni “normal” bir insan sınıfından çıkarmaya yetecek cinsten. Hatta hayattaki en büyük korkum sıradan bir insan olarak hayata gözlerimi yummak. Bu yüzden olduğum insanı kabullenmek benim için zor olmadı.

Evet duygusal yönelimim hakkında kesin bir fikrim yok henüz. ”Umarım aromantik olmamaya karar vermene sebep olacak kişi seninle aynı tercihlere sahip biridir” demişşin. Bu konuyu şöyle açıklayabilirim: ben mükemmelliyetçilikle kafayı bozmuş bir insanım. Aşk tam olarak nasıl bir şey bilmiyorum ama birine aşık olacaksam, o şahıs mükemmele yakın biri ve aynı zamanda da beni kim olduğumla ilgili yargılamayacak bir insan olurdu. Ve tahmin edilebilir ki böyle bir insanla karşılaşmam kolay değil. hatta kolay değilden de fazla, imkansız gibi bir şey. bu yüzden yaşamımı aromantik olarak devam edeceğim gibi duruyor.

ayrıca tüm iyi dileklerin için çok teşekkür ederim. ama gerçekleşmesi çok kolay hayallerim yok. yine de ben elimden geleni yapacağım. 🙂

Athanasia,

insanların anlamayacağı duygusunun ne kadar rahatsız edici olabileceğinin farkındayım. ama bazen umursamamak gerekir diğerlerini. açıkçası ben aseksüel olduğumu kimseden saklamıyorum. bu insanların kabullendiği ya da tuhaf ve saçma olduğumu düşünmedikleri anlamına da gelmiyor tabii ki. kendimi öyle koşullandırdığımı düşünenler de var geçici olduğunu iddia edenler de. ama başkalarının ne düşündüğüyle çok ilgilenmiyorum. zira tarihte gıptayla baktığımız bir çok insan umursamamış hatta bazen dışlanmış insanlar. bir de mutluluğun anahtarı olduğumuz insanı kabullenmek sanırım. 🙂